แฟชั่นดิจิทัลนั้นสมเหตุสมผลสำหรับวิดีโอเกมที่มีโลกเสมือน metaverse แต่มันคงไม่สามารถแทนที่เสื้อผ้าจริงได้
ในปี 2008 ฉันซื้อเครื่องแต่งกายดิจิทัลชุดแรก ฉันไม่ค่อยคิดถึงความสำคัญของการตัดสินใจของฉัน เป็นเพียงแง่มุมหนึ่งของ Maplestory เกมเล่นตามบทบาทออนไลน์ฟรีที่เพื่อนๆ ของฉันและฉันหลงใหล เป้าหมายของเกมคือการเริ่มต้นการผจญภัยของวีรบุรุษ และอวตารเสมือนจริงของเราต้องได้รับการติดตั้งอย่างเหมาะสมสำหรับการเดินทาง นั่นหมายถึงดาบ โล่ เสื้อคลุม และเครื่องแต่งกายที่แปลกประหลาดทุกประเภท
เสื้อผ้าและเครื่องประดับเสมือนจริงที่ดึงดูดสายตามากที่สุดต้องใช้เงินจริง ไม่ใช่เงินในเกม ซึ่งฉันจะซื้อด้วยเงินช่วยเหลือจากพ่อแม่ แต่ละรายการมีให้ซื้อใน “ร้านเงินสด” และมีราคาตั้งแต่ $1 ถึง $10 พวกเขาไม่ได้ช่วยป้องกันศัตรูหรือให้พลังพิเศษ พวกเขามีไว้เพื่อตอบสนองจุดประสงค์ด้านสุนทรียภาพเพียงอย่างเดียวโดยปกปิดเครื่องราชกกุธภัณฑ์ที่เทอะทะ
เสื้อผ้าถูกตั้งโปรแกรมให้หมดอายุหลังจาก 90 วัน เมื่อมองย้อนกลับไป ธรรมชาติกึ่งถาวรของพวกมันคือจุดเริ่มต้นสู่สภาพแวดล้อมแฟชั่นชั่วคราวที่ฉันจะเติบโตมา แต่สิ่งที่สำคัญในตอนนั้นก็คือ ประมาณสามเดือน ตัวเองแบบพิกเซลของฉันออกล่าสัตว์ประหลาดในหูแมวเสมือนจริง แว่นกันแดดสีชมพู และ เดรสสีดำฟรุ้งฟริ้ง มันเป็นรูปแบบการแต่งตัวเสมือนจริงที่สนุกสนานและปลดปล่อย ฉันมีอิสระในการแต่งตัวในแบบที่ฉันต้องการภายในขอบเขตของโลกเสมือนจริงใบนี้
เมื่อเร็ว ๆ นี้แฟชั่นดิจิทัลมักถูกพูดถึงควบคู่กับmetaverseแนวคิดไซไฟกลายเป็นคำศัพท์ที่มีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่งซึ่งได้รับการขนานนามว่าเป็นอนาคตของอินเทอร์เน็ต ตัวอย่างเช่น ในคำเปรียบเทียบของ Mark Zuckerberg เราทุกคนจะมีที่ยืนสำหรับตัวเองเพียงเล็กน้อย เดินไปรอบ ๆ ภูมิทัศน์ดิจิทัล อวตารเสมือนเหล่านี้จะทำงานเสมือน เข้าร่วมภาระหน้าที่ทางสังคมเสมือนจริง และสวมเสื้อผ้าเสมือนจริง โลก ที่ เหมือน Ready Player Oneจะมารวมกันได้อย่างไรนั้นยังไม่ชัดเจนอย่างยิ่ง
ด้วยเหตุนี้ Silicon Valley จึงพยายามโน้มน้าวให้ชาวอเมริกันคิดอย่างจริงจังและทุ่มเงินจริงให้กับสิ่งที่ดูเหมือนปลอมไม่มากก็น้อย เมื่อเทียบกับโทเค็นที่คาดเดาไม่ได้ เช่น โทเค็นแบบใช้ร่วมกันไม่ได้ แฟชั่นดิจิทัลดูเหมือนจะค่อนข้างเข้าใจได้ง่าย คนส่วนใหญ่สามารถเข้าใจได้ เช่น การออกแบบอวาตา ร์สำหรับวิดีโอเกม เช่นThe Sims ตัวตนเสมือนของคุณต้องแต่งตัว ไม่อนุญาตให้ใช้ภาพเปลือยโดยทางโปรแกรม
อย่างไรก็ตาม แฟชั่นดิจิทัลไม่ได้จำกัดอยู่แค่เสื้อผ้าสำหรับอวตารเท่านั้น เป็นวัฒนธรรมย่อยด้านแฟชั่นที่กำลังเติบโตซึ่งรวมถึงการออกแบบดิจิทัลและการสร้างแบบจำลองของเสื้อผ้าในโลกแห่งความเป็นจริง การอัปโหลดการออกแบบสำหรับเสื้อผ้าจริงและดิจิทัลไปยังบล็อกเชน (ดังนั้นไฟล์เหล่านี้จึงสามารถขายเป็น NFT) และแม้แต่เสื้อผ้าดิจิทัลที่เรนเดอร์ไปยังคนจริงๆ
มีความเชื่อว่าวันหนึ่งแฟชั่นดิจิทัลสามารถบดบังความต้องการของผู้คนสำหรับเสื้อผ้าที่จับต้องได้จริง การแต่งกายซ้ำๆ กันจะกลายเป็นเรื่องล้าสมัย ความคิดนี้ดำเนินไป เนื่องจากเสื้อผ้าแบบดิจิทัลเท่านั้นมีไว้สำหรับการแสดงในการแต่งตัวผู้ชายและการแสดงตัวตนเท่านั้น นอกเหนือไปจากข้อจำกัดของความเป็นจริงทางกายภาพ (เสื้อผ้า Metaverse อาจใช้ไม่ได้จริงอย่างน่าอัศจรรย์: ลองนึกถึงเสื้อคลุมที่ลุกเป็นไฟเดรสเป่าด้วยแก้วที่เป็นลูกคลื่นและแจ๊กเก็ตที่ดูเหมือนก้อนเมฆ )
อย่างไรก็ตาม มุมมองนี้ดูเหมือนจะถูกจัดขึ้นโดยบุคคลทั่วไปและสตาร์ทอัพที่ทำเงินได้มากมายจากโปรไฟล์ที่กำลังเติบโตของแฟชั่นดิจิทัล แฟชั่นอยู่ในธุรกิจการขายจินตนาการมาโดยตลอด นี่เป็นเพียงสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวจากปัญหาที่แท้จริงของอุตสาหกรรมแฟชั่นในวงกว้างหรือไม่? ผู้เสนอแฟชั่นดิจิทัลอ้างว่ามีศักยภาพในการทำกำไร ใช้ได้จริง ร่ำรวยอย่างสร้างสรรค์ และยั่งยืน ส่วนใหญ่ยังคงอยู่สำหรับการอภิปราย ท้ายที่สุดเรายังคงถูกคุมขังอยู่ในชุดเนื้อหนังของเรา
แฟชั่นดิจิทัลเป็นสไตล์ทั้งหมดและไม่มีสาระสำคัญ
Daniella Loftus ผู้ก่อตั้งบล็อกแฟชั่นดิจิทัลThis Outfit Does Not Existจัดหมวดหมู่แฟชั่นดิจิทัลตามสเปกตรัมที่มีคุณสมบัติทางกายภาพและดิจิทัลที่แตกต่างกัน ตามคำจำกัดความของลอฟตัส “บทความใดๆ ก็ตามที่สร้างขึ้นในโลกดิจิทัล” อาจตกอยู่ภายใต้ป้ายกำกับนี้ ซึ่งรวมถึงชิ้นส่วนทางกายภาพล้วนที่ออกแบบด้วยซอฟต์แวร์หรือของสะสมดิจิทัลกับของสะสมทางกายภาพ เสื้อผ้าเสมือนจริงที่ “สวมใส่” หรือตัดต่อบนรูปภาพและวิดีโอของมนุษย์จริง และเสื้อผ้าดิจิทัลเต็มรูปแบบที่สวมอวตารขับเคลื่อนโดยนักพัฒนาวิดีโอเกม (Activision Blizzard, Epic Games, Sony) หรือโซเชียลเน็ตเวิร์ก (Snap, Meta)
“การคาดการณ์ของฉันคือผู้ค้าปลีกจะเริ่มลงทุนในซอฟต์แวร์และเทคโนโลยีที่ดีขึ้น” Loftus กล่าว “ขั้นตอนแรกคือ ‘phygital’” Phygital ซึ่งเป็นศัพท์แสงที่ประกอบด้วยวัตถุและดิจิทัล ใช้เพื่ออธิบายประสบการณ์ในโลกแห่งความเป็นจริงกับส่วนประกอบดิจิทัล ตั้งแต่แฟชั่นโชว์ไปจนถึงการ ช้อปปิ้ง แบบขายปลีก
ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่แฟชั่นได้เริ่มเล่นบนพื้นที่เสมือนจริงผ่านวิดีโอเกม ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของความบันเทิงที่Anna Wiener จาก New Yorker กล่าวว่า “ฝึกฝนผู้เล่นให้มีความกระตือรือร้น มีความคาดหวัง และเป็นผู้บริโภคอย่างต่อเนื่อง” เกมออนไลน์ที่มีผู้เล่นจำนวนมากอย่างFortniteและ Roblox เป็นช่องทางหนึ่งที่สร้างกำไรในการเข้าถึงผู้บริโภควัยหนุ่มสาวจากนานาชาติหลายล้านคน ตลาดไอเทมในเกมมูลค่า 4 หมื่นล้านดอลลาร์นั้นสร้างผลกำไรได้อย่างน่าดึงดูดใจ และการผลิตสินค้าดิจิทัลต้องใช้ต้นทุนการผลิตและแรงงานที่ค่อนข้างต่ำ ก่อนเกิดโรคระบาด หลุยส์ วิตตองเปิดตัว คอลเลกชั่นแคปซูล League of Legendsพร้อมสกินตัวละคร (ชุดที่สวมใส่โดยตัวละครที่เล่นได้) และ Moschino เปิดตัวคอลเลกชั่นที่ได้รับแรงบันดาลใจจากThe Simsที่สามารถซื้อและสวมใส่ได้ในเกม
